"Czerwone wnętrze Australii" - prelekcja Grzegorza Wójcika

Prezentacja multimedialna. 

Kraina położona na zachód od Wielkich Gór Wododziałowych, to obszar pustyń, półpustyń i suchych zarośli niskich drzew znoszących skrajnie trudne warunki życia. Tu deszcze padają rzadko ale czasami tak obficie, że duże połacie pustyni zamieniają się w ogromne jeziora. Wtedy życie wybucha wielką obfitością form i kolorów. W porze suchej wszystko jest wypalone słońcem, a koryta rzek i strumieni wyschnięte.

Ten, wydawałoby się niegościnny rejon, zasiedla niezwykłe bogactwo roślin i zwierząt, aktywnych głownie nocą, gdy temperatura opadnie i można uzyskać trochę wody z wilgoci obecnej w powietrzu. Stąd też niezwykłe przystosowanie wielu z nich do tych ciężkich warunków. Również rośliny musiały się przystosować do tego klimatu. W porze suchej niektóre zrzucają liście, inne mają zredukowane liście lub ich brak, a wtedy funkcje asymilacyjne przejmują pędy.

Nazwa „czerwone centrum” pochodzi od czerwonego piasku, niczym zmielona cegła, wszechobecnego i tworzącego czerwone wydmy. To tu znajduje się jeden z symboli Australii – wielka skała Uluru, dawniej nazywana Ayers Rock. To święte miejsce Aborygenów objęte jest licznymi zakazami dotyczącymi turystów. O każdej porze dnia i roku wygląda inaczej. Robi imponujące wrażenie, zwłaszcza, że wyrasta na 300 m z płaskiej pustyni jak okiem sięgnąć. Spektakularne wygląda o wschodzie i zachodzie słońca, gdy promienie światła padają pod małym kątem.

Kilkadziesiąt kilometrów na północny zachód znajduje się Kata Tjuta, dawniej znane pod nazwą Olgas. To grupa kopuł wznoszących się kilkaset metrów ponad równinę.

Zapraszam na wędrówkę po tej suchej i czerwonej od piasku krainie, pełnej jednak życia i niezwykłych formacji geologicznych.